back to home

 

 

ตั้งแต่เกิดมานี่จูนก้ออายุอานามปาเข้าไป 19 ปีแล้วนะคะ ไวเหมือนโกหก บางทีคนถามยังเผลอตอบไปว่าตัวเอง 15 ปีอยู่เลยอิอิเข้าเรื่องเลยดีกว่าเนอะ

              

หตุการณ์ทั้งหมดมันเริ่มต้นที่พ่อจูนไปเจอกะแม่จูนที่งานแห่เทียนพรรษาที่ จ. อุบล ก็คนอุบลทั้งคู่อะแหละ แล้วแม่ก้อไปประกวดนางงามต้นเทียน แล้วสมัยนู้น เค้าก็มีป๊อบปูล่าโหวด อิอิ ทันสมัยจิงๆ คนไหนได้ลูกโป่งมากที่สุดคนนั้นชนะ ที่นี่ ป๊ะป๋าของจูนเค้าก็ไปปิ้งแม่เข้า เลยซื้อลูกโป่งให้จนแม่ได้ที่ 1 ของปีนั้น ทีนี้ไปๆมาๆ ดอกรักสุกงอมก็แต่งงานกัน อยู่กันมา 5 ปีจะ 6 ปีและ ไม่มีลูกซักที เลยทั้งบนทั้งไหว้ในที่สุดก็สำเร็จ ท้องซะทีหลังจากรอมานาน

ตอนนั้น เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าของวันที่ 11 มิถุนายน แม่จูนกะลังท้องโตเลย นั่งดูทีวีเรื่องไข่ก๊อง+กินปลาหมึกย่าง ก้ปวดท้องขึ้นมา พอตีสาม จูนก้ได้ลืมตามาดูโลก แม่บอกว่าตอนเห็นจูนครั้งแรกกลัวมาก หัวยาวๆตัวเขียวๆ น้ำหนักก้เบา ( ก็แหงล่ะแม่ก็ตอนแม่ท้องอะกินแต่ส้มตำกะปลาหมึกย่าง ไม่มีการบำรุงเล้ยยย )แม่ก้ไม่กล้าอุ้ม แต่หลังจากนั้นแม่ก็ทำได้แม้ในใจจะคิดว่าลูกเหมือนอีที แล้วก็ตั้งชื่อให้อย่างน่ารักว่า น้องตุ๊กตา

 ( ตอนนี้จูนเริ่มดูดีหน่อยแล้ว )

แต่หลังจากนั้นไม่นาน น้องตุ๊กตาก็ป่วย ไม่สบาย เจ็บออดเจ็บแอดเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น พระเลยบอกว่าชื่อตุ๊กตาเนี่ยไม่ดี เลยเปลี่ยนชื่อให้เป็น ภาวิณี ส่วนชื่อเล่น อาใหญ่สุดสวยเป็นคนตั้งให้เพราะเกิดเดือนมิถุนายน ดีนะ ไม่ได้เกิดเดือนตุลาคมไม่งั้นได้ชื่อน้องอ๊อกแน่เลย อิอิ

ตอนนั้นทุกคนเห่อจูนมากใครเห็นก็อยากอุ้ม พ่อก็ซื้อของเล่นให้ ขนาดเดินยังไม่ได้เลยพ่อซื้อมอเตอร์ไซค์เด็กแบบใส่ถ่านมาให้ขับแล้ว ชีวิตช่วงนั้นสบายมากเป็นลูกคนเดียวแถมแม่ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ 5 ติดกัน 2 ครั้งเลยเปิดร้านเสริมสวย พี่เลี้ยงเลยตรึมเลยที่นี

แต่แล้วเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง หลังจากนั้น 1 ปีครึ่ง คุณเบสท์น้องชายก็ได้เกิดมาเป็นตัวขวางความสุขชั่วนิรันดร์ ตอนเกิดเบสท์อ้วนจ้ำม้ำหนักเกือบ 4 โล ผมหยิกแก้มยุ้ย ดูแล้วคล้ายพระถังซำจั๋ง แถมเป็นลุกชายอีกแหนะ

รูปนี้เบสท์ถ่ายกับอาใหญ่ที่ตั้งชื่อให้จูน มีแต่คนบอกหน้าจูนคล้ายอาแหละ

                                                                   แย่งมอไซค์เค้าเฉยเลย

 

ตอนนั้นจูนก็ขวบครึ่งแล้ว ตอนแรกก้หวงน้องใครอุ้มกฃ้ไม่ได้ แต่พอน้องเริ่มโตเราก้เริ่มหมั่นไส้ แต่ไม่เป็นไร มีเพื่อนแถวบ้านเยอะ ตอน 2 ขวบจูนก้เริ่มไปเล่นที่บ้านเพื่อนที่ติดกัน

แล้วพอสามขวบ ก็ต้องเข้าอนุบาลแล้ว แม่เลยส่งให้เข้าโรงเรียน ที่ป้าสอนอยู่คือ รร.ฮั้วเฉียวกงฮัก เป็นรร. เอกชนที่สอนภาษาจีนแต่ไม่สอนภาษาอังกฤษ เข้าไปเนี่ยมีแต่พวกตี๋ๆหมวยๆครูก้หมวยนะจะบอกให้ juneตอนนั้นไม่อยากไปรร.เท่าไหร่ ชอบร้องไห้ โวยวาย แต่ถ้ามีมะม่วงดองให้ถุงนึงจะรีบิ่งขึ้นรถไปทันที เหอๆ เห็นแก่ผลประโยชน์แต่เด้กเลย แถมมีแฟนด้วยนะจะบอกให้ ใครก็ไม่รู้มาแอบหอมแก้มด้วยเห็นในรูปอะ

แล้วหลังจากที่เข้าโรงเรียนไม่นานพ่อกะแม่ก็เลิกกัน ทำมให้จูนและเบสท์ต้องไปอยู่กับย่าที่บ้านหลังใหม่แถวหลังรร.นารี มาอยู่ที่นี่ก็มีความสุขดีบ้านใหญ่มีบ่อปลาด้วย เบ้อเริ่มเลยเลี้ยงปลานิล

คุณย่าสุดสวยแถมใจดี ใส่แว่นดำซ้าด้วยนะย่า อิอิ

พอมาป.3 ก็ย้ายมาอยู่กทม. กลายเป็นควายลืมนา ต้องมาเรียนพิเศดภาษาปะกิด แถมคนกรุงเทพเนี่ย เวลาเค้ายืมของกันเค้าขะพูด ว่า ยื๊ม หน่อย แปลกดี จูนก็ใช้ชีวิตอยู่ใน รร.โสมาภานุสสรณ์มา จน จบ ป. 6 ตอนนั้นหน้าตาเริ่มออกแววน่ารักแล้ว อิอิ ได้เป็นนางรำ ไปรำที่รร.อื่นแถมเริ่มชอบหนุ่มน้อยคนที่นั่งข้างข้าง เค้าคือ นายเบสท์( ชื่อเหมือนน้อง )อดิศักดิ์ หน้าตาตี๋ ขาวมากมาก พอดีในโต๊ะนั่งกันอยู่ 3 คน กะนายผิงๆ นายผิงๆชอบวาดการ์ตูน เลย เอาจูนกะนายเบสท์มาเป็นตัวละครด้วย โดยนายผิงๆเป็นแบทแมน เบสท์เป็นโรบิน ส่วนจูนน่ะหลอ แน่นอนอยู่แล้วเป็นนางแมวป่า 555+ แล้วการ์ตูนเล่มนั้นก้ได้เวียนอ่านกันในห้อง ขอบอกว่างานนี้แจ้งเกิดค่ะ ส่วนชีวิตรักช่วงนั้น ก็ไม่มีอะไรเด้กอะเพื่อนแซวมาก็บอกว่าไม่ลูกเดียว แถมซาดิสท์ชอบทำอะไรรุนแรงกะเค้าอีก ก็นายเบสท์ชอบแกล้งจูนอ่า (ตอนนั้นมีนิคเนม หรือฉายยา เพิ่มมาหลายอย่างเลย เช่น เหม็นๆ, อี้จูนเฉิน, จุ่นม คนแคระ, เรือใบ, ตุ๊กตาเล็บผี - ครูบอกหน้าเมหือนตุ๊กตาแต่เล็บดำ 55 )

พอเรียนจบ จูนก็อยากเข้ารร.เตรียมอุดมมาก เพราะเพื่อนเข้าเตรียมกันหมดเลย แต่เผอิญ รร. นวมินทราชินูทิศ เตรียมอุดมศึกษาน้อมเกล้า ที่เพิ่งเสดใหม่ๆ ปกติมีแต่ม.ปลายเปิดรับม.ต้นพอดี จนเลยกลายเป็นม. 1 รุ่นที่ 1 ของรร.นวมินทร์ เลิดซะไม่มี เป็นรุ่นบุกเบิก แถมรร.ก็ยังไม่ค่อยจะเสดดี เวลาชม. ลูกเสือ ก็ต้องมาแบกปูนหามเสา เค้าเรียกว่าวิชาบำเพ็ญประโยชน์ ด้วยความที่เป็รรุ่นแรกเลยมีแค่ 4 ห้อง จูนก็ได้ไปอยู่ ม,1 ห้องทับทิม หรือ 1/2 นั่นเอง โอ้โห สนุกบอกไม่ถุก ปล. ตอนนั้นจูนค่อนข้างเด่นอีกแล้วเนื่องจากตอนปิดเทอมแม่ตัดผมทรงทาทา ยังให้ สั้นๆ แต่ม.ต้นเค้าต้องไว้ผมตามระเบียบคือบ๊อบ ก็จะโดนว่าบ่อยๆเลยช่วงแรก แต่หนูไม่ได้อยากจัดทรงนี้เลยนะ ต้องมานั่งไว้ยาวกว่ามันจะเข้าทรงอีก ฮือๆ

เพราะไปเจอเพื่อนซี้อย่างยัยน้ำผึ้งตอนแรกไม่ได้นั่งด้วยกันเลย เพราะจูนมาจากโสมาภาคนเดียวในห้อง เลยไม่มีเพื่อนคนอื่นเค้านั่งจับกลุ่มกันคนที่มาจากรร.เก่า แต่ไปรู้จักยัยน้ำผึ้งเพราะนั่งโต๊ะ เคยงๆกันแล้วเราก็ชอบลืมทำการบ้าน เลยขอผึ้ง ( กรกนก ) ลอกประจำ ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าคุณเธอเรียนเก่ง แล้วก็เลยย้ายมานั่งด้วยกัน สนิทกันไปเลย ที่ไหนมีจูนที่นั่นมีผึ้ง แล้วความจิงก้เปิดเผยเมื่อสอบครั้งแรก น้ำผึ้งคว้ารางวัลที่ 1 ของสายชั้น ด้วย 3.9 ปะมานนี้แหละ ( และเธอก้คว้าประกาศนียบัตรต่อมาเรื่อยๆ จนวันที่เราต้องแยกกัน ) ส่วนจูนน่ะหลอ 2.7 มั้ง คนที่ได้เกรดดีกว่า 3.0 จะได้รางวัลด้วย ไปรับบนเวที โหดีจังเลย เทอมหน้าจูนเลยเริ่มฟิตบ้าง และนี่คือสาเหดที่ทำให้ผลการเรียนดี

ความรัก ตอนนั้นยังเด้กอยู่ 11 ปีพวกรุ่นพี่ผู้หญิงชอบมาหยิกแก้ม ครูเหมือนกัน แต่ยังไม่มีใครมาจีบซะที แล้วก็มีหนุ่มผู้อับจนมาหลงรักจูนเป็นคนแรก ที่ชอบจูนเพราะอะไรมรู้ นั่งก้ไม่ได้ใกล้กันเลยแต่เรียนพิเศษที่เดียวแต่ก็ไม่ได้คุยกัน แค่มีครั้งนึงจูนวาดรูดแจกันแล้วเผอิญได้ไปยืมกบเหลาแล้วเห็นรูปที่เค้าวาดมันไม่สวยเลยหัวเราะเยาะ แล้วหลังจากนั้นมา ก็มักจะได้ยินเสมอว่านายอิท ( เค้าอ้วนมากเชียวล่ะ )ชอบแอบมองจูน จูนก็เฉยๆ ไม่ได้ชอบ เพราะส่วนมากเด็กม. ต้นจะยังไม่คิดไรหรอก เพื่อนก็แซวแล้วก่อนปิดเทอม หลังจากที่เพื่อนแซวมาเรื่อยพอหอมปากหอมคอ นายอิทก็มาสารภาพรักกับจูน แต่จูนดันบอกเคาไปว่าไม่ชอบคนอ้วน ใจร้ายจิงๆ เลย นายอิทเลยบอกว่าเค้าจะลดความอ้วนถ้างั้น จูนก็ อืมๆไม่ได้สนใจ

พอมเทอม2 เปิดเทอมมาโห นายอิท ทำได้ค่ะ ผอมหล่อมาเลย ได้ยินข่าวแว่วๆแต่ไม่อยากเชื่อ แต่ก็เป็นจริง ทำไงดีล่ะทีนี้ไม่อยากมีแฟนอ่ะ ก้เลยแกล้งทำลืมๆไป เค้าก็จีบมาเรื่อยๆอ้อ ใช่นึกออกแล้วตอนนัน้แอบชอบหนุ่มนั่งระแวกใกล้ เค้าตลกโปกฮา หน้าเหมือนซูเนโอะ แหมคนมันเป็นโรคแพ้ความใกล้ชิด อิอิ แต่ก้อได้แค่แอบชอบนะคะ เพราะต้องตั้งใจเรียน อยากขึ้นเวทีไปรับประกาศนียบัตรแถมไปแข่งกะนายอิทอีกว่าใครจะได้เกรดดีกว่ากัน แล้วความตั้งใจก็สำริทผล ได้เกรด 3.4 มั้ง นายอิทน่ะหลอ 3.3 ชนะมาแบบเฉียดฉิว เหอๆ

แล้วก็ขึ้นม 2 จนได้ส่วนสูงเพิ่มปรีดทีเดียว 10 ไม่เคยนึกมาก่อนว่าหลังจากนั้นระบบการเจริญเติบโตของร่างกาย จะไม่ทำงานอีก ตอนนั้นสูง 158 โหสูงมากสูงกว่าเพื่อนผู้ชายในห้องอีก เงี้ยะแหละเริ่มเป็นสาว  เริ่มมีรุ่นพี่มาจีบ มีรุ่นพี่คนนึง นามสกุล ฉ่ำกริ่ง มาชอบเพื่อนเลยตั้งฉายาใหม่ให้จูนว่าฉ่ำกลิ่น เวนกำ น่าเกลียดจิงๆ ก็เรียนๆเล่นๆจนจบม.2

พอม.3 กลายเป็นโอเปเรเตอร์ประจำบ้าน พวกรุ่นพี่ชอบโทรมาที่บ้านจูนก้คุยเก่ง ข้าวปลาไม่กิน ส่วนนายอิทก็ยังเสมอต้นเสมอปลายแต่ไม่ได้คบกันนะจ๊ะหนูจูนยังโสดซิงๆตอนนัน้ วันวาเลนไทน์ที ต้องเอาถุงกระสอบใหญ่ๆไปขนดอกไม้กะตุ๊กตากลับบ้าน ( คำบอกเล่าจากอดีตคนเคยน่ารัก )แล้วให้เพื่อนช่วยหอบอันที่ใส่ถุงไม่ได้ คนผ่านมาที่ห้องก็จะตะลึงดอกไม้เต็มโต๊ะเลย มีพี่คนนึงชื่อ พี่ดัวร์ดอกกุหลายสีขาวใส่เข่งมาให้ เป็นร้อยๆดอก พอเอากลับบ้านป้าแบ่งไปไหว้พระเลย อิอิ แหมก้ให้ดอกไม้กันมันทำไรได้ซะที่ไหนล่ะคะ จิงมะ น่าจะให้ชอกโกแลตมากกว่าเนอะ ตอนนี้ มีชายในดวงใจเรียบร้อยเป็นรุ่นพี่นะคะ ไปแอบชอบเค้าเค้าหน้าตาน่ารักที่สุดในชีวิต ชื่อพี่เอกชอบมาเล่นที่บ้านจูนเพราะเค้าสนิทกะอา บ้าตกปลาเหมือนกันจะพยายามหารูปมาให้ดูวันหลังนะจ๊ะ                                              นี่แหละพี่เอก

เรียงจากซ้ายไปขวา อาเล็ก, ป๊ะป๋า ,แล้วก็พี่เอก เหอๆ ตี๋ดีมั้ย น้องชายพี่เอกก็อยู่ห้องเดียวกะจูนแหละเรียนพิเศษที่เดียวกันด้วย

แล้วเมื่อจบเป็นที่เรียบร้อย ก็ย้ายมาเยอรมัน อันนี้ชีวิตรันทดไม่อยากจะเขียน เอาเป็นว่าตั้งใจเรียนมากเพราะภาษาไม่ได้เวลาสอบนี่ท่องจำไปเลยเหราะมีแต่ข้อเขียน แล้วก็มีรับจ๊อบพิเสดคือ รำไทย สิ่งที่ทำให้ไม่เหงาคือจดหมายจากเพื่อนๆและพี่ๆ ปีแรกมาอาทิดละ 3 ฉบับ ปีต่อมาเหลืออาทิดละฉบับ ปีที่ 3 หลายเดือนฉบับนึง ปีที่ 4 ได้ในวาระสำคัญ ปีที่ 5ไม่ต้องเขียนตอบและไม่มีใครเขียนมา 55_ นอกจากนั้นพวกเพื่อนแม่ก็เริ่มส่งประกวดนู่นประกวดนีเค้าออกตังให้แต่เวลาได้ต้องแบ่งกันคนละครึ่ง เป็นจุดเรื่มต้นที่ทำให้จูนหน้าด้านรักการแสดงออก ฮิฮิ

แล้วจูนก็สอบเข้าเรียนเภสัชแต่แล้วเหตการณ์อะไรหลายๆอย่างในชีวิตก็เปลี่ยนผัน ตอนนี้เลยเรียนที่ ม. ราม อิอิ ถึงใครจะว่ามหาลัยนี้ใครเข้าก้อได้แต่จากที่ได้ไปรับน้องมาและอะไรอีกหลายๆอย่างก็ทำให้จูนเริ่มรักมหาลัยนี้ซะแล้วสิ แบบนี้ต้องอยู่นานนาน 555

ม่รู้จะบรรยายอะไรแล้วเอาเป็นว่าพักสายตาเถอะนะคนดี เน้อ อิอิ ชีวิตช่วงหลังไม่ค่อยมีเรื่องให้เขียนเนื่องจากมีบางเรื่องไม่หยากพูดถึงเอาเป็นว่าชีวิตตอนเด็กมีความสุขมม๊ากกกค่ะ

ปัจจุบัน

- ยายน้ำผึ้งเอนท์ติดเภสัชศาสตร์จุฬาค่ะ แต่หลังจากนั้นหนึ่งปีเธอเอนท์ใหม่ ตอนนี้เป็นเด็กปี 1 เหมือนจูน ที่คณะแพทย์ศาสตร์ ม. มหิดลค่ะ

- นายอิทก็ติดม. เชียงใหม่ คณะวิศวกรรมศาสตร์

- ส่วนจูนก็ติดเภสัช ที่เยอรมัน แต่ก้ระเห็ดระเหินมาเรียนรามคำแหง แถมต้องเรียน กศน.ด้วยแหนะ เพราะกระทรวงศึกษาธิการไม่เทียบวุฑให้เพราะการเรียนที่ไทยกับเยรมันไม่เหมือน เหอๆๆ ซวยไปเลย ตอนนี้ก็อยู่ประจำแถวซุ้มอุบลที่ราม 2  ว่างๆก้อไปทักกันได้นะคะ

อนาคต

- จะไปออกค่ายอาสาพัฒนาชุมชนที่ จ. อุบล แถวช่องเม็กค่ะ ช่วยเป็นกำลังใจให้จูนด้วยนะ

อื้ม จูนนึกได้ว่ามีรุปนายอิทด้วยนี่นา เดี๋ยวนี้เค้าหล่อเชียวนะ สูงตั้ง 187 แหนะ อิอิ ภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายเมื่อสองปีที่แล้วนะคะตอนที่เราตัดสินใจคบกัน ถึงตอนนี้จะเลิกกันแล้วแต่เราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่ค่ะ